De Suite van Kyla

Sydney glimlachte naar haar en gaf een klein kneepje in haar hand. 'Fijne avond Dido, en laat je avond niet verpesten door mij... alsjeblieft.' zei hij zacht en keek naar haar. 'Maar als je wilt kan je natuurlijk nog wel een stukje meelopen.' gaf hij uiteindelijk toe en lachte zachtjes. Soms kon hij haar echt niet weigeren en daarbij kon hij ook niet anders dan toegeven dat hij nog steeds graag in haar bijzijn was.

Kyla keek hem aan en trok een wenkbrauw op. 'Wat? Bang om afgewezen te worden?' vroeg ze zoetjes en sloeg haar armen over elkaar. 'Je hebt zelf voor dare gekozen.' merkte ze nog op en keek hem aan. 'Dus wat wordt het? Heb je je weer ballen gevonden, of heb je die achtergelaten in je kamer?'

Samantha keek verbaast naar Kyla en vervolgens naar Connor. Voor ze het wist had hij zijn lippen op die van haar geplaatst, maar al snel haalde hij ze er weer vanaf. 'Wacht... Connor, is dat waar?' vroeg ze verbaast en keek hem vragend aan. Als het zo was, wilde ze het weten ook. Hij was toch gewoon haar vriend? Gewoon een vriend, praktisch haar oudere broer.

Ze glimlachte bij het kneepje en glimlachte nog breder toen hij uiteindelijk toch zei dat ze mee mocht lopen. 'Dat wil ik wel,' lachte ze en trok hem zachtjes aan zijn hand mee de gang door. Het was gelukkig nog iets te vroeg voor de leraren om te surveilleren, dus was de gang erg rustig. 'Door jou mijn avond laten verpesten? Ik kan dat eerder over jou zeggen... Ik was zo stom om hardop die vraag uit te spreken.' Nogmaals keek ze hem verontschuldigend aan. 'Dus, waar zijn we naar op weg?'

Connor keek Kyla met zijn meest dodelijke blik aan en verplaatste deze daarna naar Samantha. Zijn gezichtsuitdrukking werd al snel zachter en stotterend zocht hij naar de juiste woorden. Hij haalde diep adem en zei het toen maar in één keer: 'Ja, Samantha, ik ben verliefd op je. En het spijt me dat ik het geheim heb gehouden al die tijd, maar ik wou niet dat onze vriendschap eronder zou lijden.' Hij vergat dat er allemaal mensen om hun heen stonden en had alleen nog oog voor Samantha.

'Naar mijn suite.' lachte hij en keek haar aan. Hij voelde zich zo stom dat hij haar mee had gevraagd, natuurlijk vond hij het leuk, maar zijn gevoelens wakkerde weer aan. Zijn gevoelens waren nooit weg geweest, maar als hij haar zoveel mogelijk probeerde te vermijden, kon hij het redelijk onder controle houden. Toen ze bij zijn kamer waren, opende hij de deur met de sleutel en hield deze open, zodat ze naar binnen kon lopen.

Samantha's ogen werden groot toen Connor het opbiechtte. 'Connor!' riep ze gefrustreerd uit en stond op. 'Waarom?' Ten eerste snapte ze niet waarom hij het haar nooit had verteld, ze kende hem nu al zo lang. Hij wist werkelijk alles van haar, nog meer dan Dido. 'Ik...' Ze fronste haar wenkbrauwen en keek hem aan. 'Ik weet het gewoon even niet oké.' Ze voelde hoe tien paar ogen in haar rug geboord stonden. 'Sorry,' Ze stond op en verliet de kamer, net zoals Sydney en Dido eerder hadden gedaan.

Haar hart bonkte in haar keel toen ze zijn suite binnenliep en hij haar op die intense manier aankeek, zoals alleen Sydney kon. Ze glimlachte naar hem en nam plaats op één van de comfortabele fauteuils in zijn kamer. Onmiddellijk deed ze haar knellende schoenen uit en ging ze in kleermakerszit op de stoel zitten. 'Wist je nog vorig jaar, dat we 's nachts stiekem naar het zwembad waren gegaan en een duik hadden genomen?' Ze moest lachen om de herinnering en herinnerde er nog eentje. 'Of dat we buiten de piste gingen en geen idee hadden waar we waren! En dat Luke ons uiteindelijk moest komen ophalen?'

Connor schrok van haar reactie en stond ook op, terwijl hij zijn handen in een kalmerend gebaar omhoog hield. 'Omdat je het meest aardige, lieve en leuke meisje bent dat ik ken! Daarom!' Geraakt en gepijnigd keek hij toe hoe ze wegliep, maar hij twijfelde of hij achter haar aan moest gaan. Toch deed hij het en stormde hij zelf ook de kamer uit, om op de gang te belanden. 'Sam! Het spijt me zo erg, ik had het op een heel ander moment willen vertellen...'

'Ja dat had je inderdaad!' sneerde ze en haalde een hand door haar haren heen. 'Ik, ik snap het gewoon niet. Connor - ik - wij zijn al zo lang... en-' Ze stopte met ijsberen en keek hem aan. 'Ik snap gewoon niet dat je het niet eerder hebt verteld, of weet ik veel wat.' Mensen konden haar voor gek verklaren, maar voor haar was het echt een schok om dit uit te vinden. Dido had het wel eens gezegd, maar ze had altijd gedacht dat ze gewoon een grapje maakte.

Sydney glimlachte bij de herinneringen van vorig jaar. 'Ja, dat weet ik nog wel. Als er één ding is dat ik heb geleerd, is het wel dat we nooit meer buiten de pistes moeten gaan.' gniffelde hij. Ze hadden echt diep in de problemen gezeten, maar gelukkig hadden ze er niet al te veel straf aan over gehouden. Zelf nam hij plaats op het voeteneinde van zijn bed en zuchtte uit toen er een ongemakkelijke stilte volgde. 'Dido, ik-'

Dido stond bij zijn onzekere woorden op en ging naast hem op het voeteneinde van zijn bed zitten. 'Ik weet dat ik hier niet meer over moet beginnen, maar vandaag heb ik een heel goed advies gekregen van een hele goede vriendin.' Ze draaide zich naar hem om en legde haar hand op de zijne. 'Sydney, ik- Toen ik in dit hotel binnenstapte, besefte ik hoe erg ik je mis. Vorig jaar hebben we zo'n plezier gehad en ik mis het zo erg. Ik mis jou. Ik mis onze relatie.' Ze slikte moeizaam en durfde hem niet aan te kijken.

'Maar Dido, begrijp het dan!' riep hij gefrustreerd uit en stond op. 'Jij bent een Dhampir, ik ben een Dhampir en je weet hoe mijn ouders zijn! Het kan niet! Het mag niet...' Hij keek haar met een gepijnigde blik aan en zuchtte uit. 'Het spijt me, maar - ik kan het gewoon niet meer oké.' mompelde hij. Hij was het zat om met zijn ouders te bekvechten hierover en als hij de relatie niet zou verbreken, dan zou hij overgeplaatst worden naar de andere kant van het land, en dan kon hij haar al helemaal nooit meer zien.

Connor liet verslagen zijn armen langs zijn lichaam hangen. 'Ik durfde het niet, Sam. Kijk hoe je reageert! Je doet alsof ik net heb verteld dat ik stiekem een strigoi ben!' zuchtte hij en leunde tegen de muur aan met gesloten ogen. 'Is het dan zo fout dat ik verliefd op je ben? En we kunnen het nu toch gewoon achter ons laten? Jij vindt me blijkbaar niet leuk, dus stoppen we er gewoon over. Het was gewoon een rot streek van Kyla om het zo hardop te zeggen.'

Dido keek hem met grote, onbegrijpelijke ogen aan. 'Wat hebben jouw ouders met ons te maken, Sydney?' vroeg ze verward, terwijl er langzaam lichtjes in haar hoofd begonnen te branden. 'B-bedoel je dat je geen relatie met mij mag hebben van je óúders?' Ze greep gepijnigd naar haar kloppende hoofd en keek geraakt weg. Ook zij stond op en liep naar het raam toe, om over de piste heen te kijken. Er ontstonden tranen in haar ogen. 'Is dat de reden geweest dat je onze relatie had beëindigd?'

'Connor...' zuchtte ze en draaide zich om naar hem. 'Het spijt me, echt, maar ik ken je al zo lang en ik heb ons nooit gezien als... meer dan vrienden.' zei ze zacht. 'Je weet hoe close we zijn, maar je bent meer als een broer dan als een... "vriend-vriend".' Ze had medelijden met hem, echt ontzettende medelijden, maar ze kon hem niet zien als meer dan dat. 'Als ze het niet hardop had gezegd, wanneer had je het me dan verteld?'

'Ja, dat bedoel ik ja..' zei hij zachtjes en keek naar de grond. 'Ze dreigde me naar een andere school te sturen als ik het niet per direct beëindigde. Snap dan dat ik het je niet kon vertellen, het was makkelijker om te zeggen dat ik niets meer voelde. Dan zouden we het beide met rust laten, zou jij iemand anders vinden en gelukkig worden.' Helaas liep dat plan niet helemaal zoals hij had gepland.

Connor beet gepijnigd op zijn lip, nadat ze het in woorden had uitgesproken dat ze niets in hem zag. Hij moest moeite doen om niet te schreeuwen van wanhoop. Hij had enkele seconde nodig om zijn gezicht weer in de plooi te krijgen en hij schraapte zijn droge keel. 'Ik wou het deze vakantie doen. Tijdens een wandeling door de sneeuw en dan lopen naar ons favoriete plekje. Weet je wel, bovenop de berg?' Hij balde zijn vuisten en draaide zich om. 'Ik denk dat ik maar weer terugga naar het feest.' Hij had behoefte aan drank.

'Connor, wacht nou even!' Ze pakte hem bij zijn pols beet en trok hem terug naar haar toe. 'Je bent mijn beste vriend Connor, je weet alles van me en ik wil je alles behalve kwijt raken.' zei ze oprecht en keek hem aan. 'Beloof me dat ik je niet kwijtraak..' mompelde ze en legde haar hoofd tegen zijn schouder aan. Haar blik was naar de grond gericht, toen ze concludeerde dat hij nog steeds in zijn boxer stond en zij zijn broek nog aan had. 'Oh, en ik zal je je broek teruggeven.' giechelde ze zachtjes.

Dido veegde ruw haar tranen weg, maar ze bleven maar komen en komen. Het was Sydney dus niet geweest die de relatie had willen beëindigen, maar zijn ouders... 'Dus ze willen dat je verliefd wordt op een moroi?' vroeg ze met haperende stem en draaide zich naar hem om. Opnieuw veegde ze haar tranen weg met haar sjaal en ging ze op één van de stoelen zitten. Ze haatte zichzelf dat ze erom moest huilen en ook nog eens in bijzijn van Sydney.

Connor voelde hoe ze hem tegenhield en haar armen om hem heen sloeg. Al snel had hij ook zijn armen om haar heen gewikkeld en verborg hij zijn gezicht in haar haren. 'Ik wil je ook niet kwijtraken,' zei hij met dichtgeknepen stem en liefdevol drukte hij een zachte kus op haar haren. Toen ze hem wees op zijn onderbroek, moest hij ondanks alles ook lachen en ging in een pose staan. 'Al die mensen in die kamer hebben een zalige avond gehad omdat ze mij in boxer hebben mogen aanschouwen.'

Sydney bleef staan waar hij stond, maar het raakte hem wel om haar in tranen te zien. 'Ja, ja dat is wat ze willen.' gaf hij toe en haalde een hand door zijn haren heen. 'Het spijt me, oké. Het spijt me echt heel erg, maar het kan niet.' Hij wilde niet dat zijn ouders hem werkelijk zouden overplaatsen naar een andere school. Hij hoefde nog maar een jaar en dan was hij klaar met school, dan kon hij doen en laten wat hij wilde.

Samantha trok de broek uit en hield hem voor. 'Hier, ik heb hem voor je warm gehouden.' grapte ze en gaf hem een por tegen zijn zij aan. Ze wilde dit niet kwijtraken, gewoon kunnen lachen met z'n tweeën over onnozele dingen, het idee dat ze niet meer gewoon naar hem toe kon gaan met haar rare dromen, of verhalen uit geweldige boeken deprimeerde haar. Ze wilde gewoon dat het bleef zoals het was. 'Al moet ik mijn broek nog wel terug zien te krijgen, al heb ik niet zoveel zin meer om naar binnen te gaan.'

Dido beet op haar lip en sloeg haar armen om haarzelf heen. Na een tijdje, toen de realiteit bij haar binnen gekomen was, stond ze op en fatsoeneerde ze haar kleding. 'Nou, dan zal ik je niet meer lastigvallen met mijn liefdesverklaringen,' zei ze zachtjes en keek hem hierbij recht aan. Liefde overwon dus zeker niet alles: Sydney's ouders zouden altijd tussen hen in staan. En Sydney zou blijkbaar ook altijd voor zijn ouders kiezen. 'Ik zie je morgen wel weer,' mompelde ze verdrietig en liep richting de deur.

Toen ze zijn broek had uitgetrokken, pakte hij hem met een glimlach van haar over en deed hij hem zelf aan. 'Ah, heerlijk warm,' zei hij met een glimlach en sloeg zijn arm om haar heen, om lachend door haar haren te woelen. 'Ik ga wel even naar binnen, ben zo terug!' Hij haastte zich naar binnen, pakte de broek op, nam stiekem een fles drank mee en kwam weer naar buiten. 'Filmavond op jouw kamer doen?' stelde hij voor.