De Skilodge

Luke keek naar de sleutels en pakte degene van de de kamer op de begane grond. 'Dan kan ik mijn kleine broertje in de gaten houden.' zei hij met een knipoog. 'Hoe was je reis?' Ze waren beide opgedeeld in een ander vliegtuig, zodat er minstens één begeleider in elk vliegtuig aanwezig was. Het vliegtuig waar hij in had gezeten, was gelukkig rustig gebleven, geen ruzies of wat dan ook onder de leerlingen, gewoon een rustige vlucht.

Jackie sloot de deur achter zich en keek glimlachend de kamer rond. Een groot hemelbed stond in het midden van de kamer. Daar tegenover stonden twee fauteuil's tegen de muur, waar tevens een plasma-tv achter hing. Aan de rechterkant van het bed was nog een deur, die naar de badkamer leidde en naast de ingang was een kledingkast te vinden. 'Dat is ie zeker.' zei ze met een glimlach en liep naar Charlie toe, om hem een zachte kus op zijn lippen te geven.

'Nou, dan ben ik gestationeerd op de eerste verdieping,' glimlachte Camilla en stopte de sleutel in haar zak. Daarna leunde ze tegen een tafeltje aan en zuchtte ze. 'Nou, er was een jongen in mijn vliegtuig en hij bleek dus vliegangst te hebben. En op een gegeven moment werd hij zo bleek dat ik dacht dat hij zou flauwvallen.' Ze had wel ongeveer een idee gehad wat ze moest doen, maar hij was de hele reis bleek gebleven. 'En de jouwe?'

Charlie legde haar koffer op haar bed en ging er zelf naast liggen met zijn armen onder zijn hoofd. Zijn kamer was bij lange na niet zo luxe. Meteen pakte hij de afstandsbediening en zette de televisie aan op een muziekzender. Hij stond met een brede glimlach op en liep dansend naar haar toe, om ook zijn lippen op de hare te drukken. Zijn handen legde hij om haar middel en met zijn voorhoofd drukte hij tegen de hare. 'Ik hou van je, Jackie,' zei hij uit het niets.

Jackie moest lachen toen hij dansend naar haar toe kwam. Toen hij zei dat hij van haar hield, viel ze stil. Ze hadden al een tijdje iets met elkaar, maar zelfs dan was het voor Charlie een hele stap om "ik hou van je" te zeggen, dat wist Jackie ook. De woorden klonken niet onaangenaam - in tegendeel zelfs - ze was ontzettend blij om ze te horen, maar ze had ze niet op dit moment verwacht. 'En ik ook van jou.' verzekerde ze hem na een tijdje en glimlachte.

Door de stilte die volgde werd Charlie onzekerder en onzekerder. Misschien had hij het wel niet moeten zeggen: het was zo spontaan uit zijn mond gekomen, dat hij er zelf ook van was geschrokken. Maar het was niet dat hij het niet meende. Juist door de spontaniteit wist hij dat hij écht van haar hield en dat zij dat mocht weten ook. Er verscheen weer een glimlach op zijn gezicht bij haar woorden en in een snelle beweging had hij haar opgetild en zijn lippen op de hare gedrukt.

Dido moest lachen en keek Samantha aan. 'Vind je het dan niet een heerlijk idee om na al die maanden hard trainen eindelijk weer eens een moment voor jezelf te hebben?' Ze keek haar vriendin vragend aan en ging verder met haar kleding op te hangen en op te vouwen. Daarna pakte ze haar toiletspullen en zette deze neer in de badkamer. 'Trouwens, Sammie....' zei ze onheilspellend. 'Hoe zit het nou tussen jou en Connor?'

'Ik denk dat wij een heel ander beeld hebben van "tijd voor jezelf hebben".' lachte Samantha, terwijl ook zij haar spullen begon in te ruimen. 'Hoe bedoel je, hoe zit het tussen ons? We zijn gewoon vrienden, niets meer en niets minder. Hij zal hetzelfde zeggen als je hem erop aanspreekt, geloof mij maar.' verzekerde ze Dido. Ze zag werkelijk in iedereen een stel, maar zij en Conner? Nee, dat was niet iets dat Samantha zich kon indenken. 'Ik kan beter vragen hoe het tussen jou en Sydney zit. En doe niet alsof er niets is, ik zag je naar hem kijken net.'

'Nou, wat is dan jouw definitie van ''tijd voor jezelf hebben''?' vroeg Dido lachend aan Samantha en luisterde haar woorden vol ongeloof aan. Iedereen kon zien dat Connor een oogje had op Samantha, behalve zijzelf. Toen Sam over Sydney begon, liet Dido zich met een dramatische zucht op haar bed vallen en staarde ze naar het plafond. 'Het is gewoon- Er komen zoveel leuke herinneringen op van vorig jaar. En dan baal ik er gewoon van dat het over is tussen ons.'

'Gewoon, zonder make-up, haren in een knot, tv kijken of een boek lezen ofzo.' zei ze schouderophalend en keek haar vriendin aan toen ze over Sydney begon. 'Waarom zeg je het hem niet gewoon? Misschien wil hij je ook wel weer terug, weet jij veel. Je kan het op z'n minst proberen, niet waar?' Ze snapte nog steeds niet helemaal waarom het precies uit was gegaan. 'Waarom is het eigenlijk uit gegaan?' vroeg ze nieuwsgierig, waarna ze naast Dido op het bed ging liggen.

Jackie begon te giechelen toen hij haar optilde, maar verlaagde haar volume al snel, bang dat de leerlingen in de kamer ernaast wellicht verkeerde ideeën zouden krijgen. 'Waarom slapen we ook alweer op twee verschillende verdiepingen?' vroeg ze met een klein pruillipje en haalde een hand door zijn blonde haren heen.

Charlie voelde vlinders in zijn buik bij haar gegiechel en vol liefde streelde hij met zijn hand over haar wang. Hij ging op het bed zitten met haar op zijn schoot en kuste haar lippen weer vol tederheid en verlangen. Zuchtend haalde hij zijn schouders op. 'Omdat we de verkeerde sleutels hebben uitgezocht. Misschien heeft Luke wel een kamer op de eerste verdieping, dan kan ik vast wel met hem ruilen.' Nogmaals zocht hij haar lippen op en gleed hij met zijn hand onder haar shirt.

Dido ging op haar zij liggen en beet verlegen op haar lip. 'Dat durf ik helemaal niet, Sam,' zei ze zachtjes. Normaal was Dido juist diegene die altijd vooraan stond bij dingen, die nooit bang was om haar mond open te trekken. Maar Sydney bleef een gevoelig onderwerp. 'Straks vindt hij me echt totaal niet meer leuk... Ik bedoel, dat zal vast de reden zijn geweest dat hij het heeft uitgemaakt!' De reden achter hun break-up was haar altijd onduidelijk gebleven, omdat Sydney er ook zo geheimzinnig over deed. En daarna hadden ze het er gewoon nooit meer over gehad.

'Als jij het niet vraagt, doe ik het.' zei ze vastberaden. 'Ik snap echt niet waarom hij niet gewoon verteld waarom hij het uitgemaakt heeft, zo moeilijk kan het toch niet zijn. Dan weet jij ook meteen waar je aan toe bent, hij maakt het nu enkel lastiger.' merkte ze op en stond op van het bed, om de laatste beetjes kleding op te ruimen.

'Luke weer hoor.' lachte ze. Ze kon het met beide broers goed vinden, maar Luke was te braaf als het aan Jackie lag. Hij was goed in wat hij deed, dat kon ze niet ontkennen, maar soms moest je je ook laten gaan. Nu deed Charlie dat misschien iets te veel, maar op één of andere manier tolereerde ze het altijd van hem.

Dido keek Samantha met grote ogen aan en schudde wanhopig haar hoofd. 'Nee, nee, vraag het hem niet. Dat maakt het allemaal nog ongemakkelijker...' Ze zuchtte diep en verborg haar gezicht in haar kussen. Daarna draaide ze zich weer om en hielp ze Samantha met de laatste kledingstukken. 'Ik- ik zal het hem de komende dagen vragen. Gewoon, nonchalant, ''Hé Sydney, waarom is het nou precies tussen ons uitgegaan''? Klinkt dat goed?'

Samantha begon te lachen. 'Klinkt geweldig.' merkte ze sarcastisch op en ging op de rand van het bed zitten. 'Nee, maar serieus, als jullie er beiden niets over zeggen kom je er niet verder mee. Dus het enige wat erop zit is het hem vragen.' Ze snapte niet waar mensen soms zo moeilijk over deden. Ze konden toch gewoon samen een keertje gaan zitten en het erover hebben? Dat was toch niet zo moeilijk?